Thuis voor mijn gaven

Het is tijd en enkel tijd die de stroom van inkt doet vloeien over dit scheppingsveld, hopend op de oogst van mijn wezen.
Het is enkel tijd die mijn herinnering tot leven brengt. Ik loop nu door de kasseien nacht. Onder mijn arm een portfolio bijna te groot om onder mijn volledig gestrekte arm te passen. Niet enkel buiten groot maar ook binnen de vele kleuren, kleuren van liefde voor geziene schoonheid, en het richting geven van allerhande schepsels maakte het geven van mijn liefhebbend gevoelde beelden. De duisternis van het elfder uur lijkt te versmelten met de zwart verpakte gitaar die zou zingen. Terwijl mijn stem evenwicht gaf aan haar erg liefelijke klank, was klank de richting en magisch licht scheen te zeggen kom laat je schepping van je liefde zien, wij zullen kijken naar je tekenboek en kiezen of verwerpen. Maar desalniettemin kijken naar je bewogen beelden. Kan je de schitterende tonen niet zien bewegen in het samenspel van bevolkte explosies. Daar een hoek rode dansende poppen gewild door een zachte lijn van bijna kind. Neem me, bezit me schreeuwt één van de schitterend oranje rode dansers om slechts overgeslagen te worden wegens te weinig duidelijkheid. Ik keer me naar de volgende liefelijke dame van de nacht. Behuisd door een nachtverlicht café weet ik, hier vind ik mijn betekenis, terwijl meer en meer zacht tekenen verschijnt. Droom vervulde minnaars vastgeklampt, hun ogen bijna ontmoetend. Maar toch in flitsen gevoelde ogenblikken van trachten niet het liefelijks te missen terwijl het snel voorbij gaat. Dit legde ze aan de kant die ze van hen noemden om het te familieëren door hun begrijpen. De franken werden op een rij gelegd. Kon dit ooit gezien worden, zouden zij ooit weten dat enkel liefde werd gekocht.
Hun liefdadig geld was niet wat het door de lijn geschapen begrijpen won dat hij voelde toen zij haar gave ontving van overtuigende passie trillend, roepend, roepend het huis van houten dans zingende snaren roepend om de muziek polsslag van aanvaarding van verhoopte éénheid wijl mijn stem getinte woorden inmengde, zeggend ik ben levend gevoel nu trillend terwijl klank me in een gegeven liefde naar beide voert.
Mijn klanken verstillen mijn zakken vol voedselfranken dank mij gegeven voor iemand die voor de familie zorgt, voor mijn schepping, schepping op dit scheppingsveld van papieren wit. Nu terug naar de nacht op zoek naar klank en magisch licht.

Hoe liefelijk ben je, hoe dierbaar zijn de mensen in de huizen van mijn gaven.

I translated Home for my giving, yesterdays post, in 1995. It is poste here for my friends who prefer to read in Dutch. The drawing on good paper is small, light, with red and oranges that touch one's eyes and heart. These are gifts, we keep looking for a home for. Not this drawing, it belongs to the Hunzinger family.