Antwerp etching and poem

The streets of Saturday noon, sing
the joys of a Friday’s night’s eternity;
they sing of happiness so well hidden,
the joy of living must be, the you never
to be known, never shown to those, who
cannot see what a Saturday trodden street
has known.

See, he walks with a child sired from
the loins of a chosen you, the songs of
Solomon sang saying: chosen you, while
still the stilled voices once sang the same
song, singing as the yarmulke of youth
covers the head of an ageing pious yester-
day hard lived.

Yet, they still know you, by your down-
cast eyes shading your vision, so you will
not wander from your own God, your
One God.

In Dutch:
De straten van zaterdag noen, zingen
de vreugde van een vrijdagnachtse eeuwigheid,
zij zingen van geluk zo goed verborgen
dat de vreugde te leven moet zijn, het nooit
geweten jij, nooit getoond aan hen, die
niet zien kunnen wat een ‘s zaterdags bewandelde straat
wist.

Kijk, hij wandelt met een kind verwekt uit
de lenden van een uitverkoren jij, het lied
van Salomon zong zeggend: uitverkoren jij, terwijl
steeds de verstilde stemmen ooit hetzelfde
lied zongen, zingend wijl de yarmulka van de jeugd
het hoofd bedekt van een ouder wordend vroom geweeste-
dag hard geleefd.

Echter, zij herkennen je nog, aan je neer-
geslagen ogen beschaduwend je blik, zodat je
niet dwaal van je eigen God, je
Ene God .